منفعل

اگر کمی به اطراف خود نگاه اجمالی کنید، می‌بینید اشیاء اطرافتان، ساخته‌های اطرافتان، لغات اطرافتان و... اکثراً تعریفی دارند و از آنجایی که ذات انسان بی‌نهایت طلب است، هر چیزی را که برای آن تعریفی نداشته باشد او را به غبار غفلت آغشته می‌کند و از بی نهایتی‌ها باز می‌دارد.

قاشق، صندلی، میز، مادر، پدر، زیبایی، خانه، دیوار، حیات، زندگی و... همه و همه یک تعریف مشخصی دارند. دین هم که مقوله کم و ناچیزی نیست، پس مطمئناً تعریفی برای دین وجود دارد.

متفکران و اندیشمندان بسیاری برای پیدا کردن تعریفی درست از دین تلاش کرده‌اند، ولی چون اکثر اندیشمندان منشأ درستی از تعاریف را ندارند با مشکلات ابهام انگیزی و یا عدم جامعیتی و... مواجه می‌شوند. ولی جامع‌ترین تعریف از دین را می‌توان از درون مایه  تعاریف مسلمانان کشف کرد.[1]

دین؛ مجموعه‌ای از آموزه‌های اعتقادی، اخلاقی و عملی است که پیامبران از سوی خداوند جهت راهنمایی و هدایت بشر آورده‌اند. اعتقاد و التزام به این آموزه‌ها موجب کمال و سعادت انسان در این جهان و سرای پایدار آخرت است.[2]

---

[1] محمدتقی جعفری، فلسفه دین، بخش نخست، تهران پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی

[2] حمیدرضا شاکرین، دین شناسی، قم: معارف،1387

جوان، حوصله، تنبلی

بسم الله الرحمن الرحیم

ما در زندگیمان چیزی به اسم دوران جوانی داریم که این جوانی خصوصیاتی دارد.

دوتا از این خصوصیات تنبلی و حوصله است. هر دو بستگی به اطرافیان و فضاسازی‌های انجام شده دارد.

جوانی که در یک خانواده پرتلاش و خوش‌فکر یا جو جامعه در آن برهه زمانی پرتلاش و کوشا بوده و یا... به قطع یقین جوانی پرحوصله و به دور از تنبلی از آن زمان خارج می‌شود. برعکس هم که می‌شود جوانی در جایی بزرگ شده است که بی‌حوصلگی و تنبلی و تن پرور رایج می‌باشد، از آن دوره جوانی بی حوصله و تنبل خارج می‌شود.

حال وظیفه مسئولین در قبال همچنین خصوصیتی در جوانان چیست؟

آیا مسئولین می‌توانند به راحتی فضا را طوری ترتیب دهند که جوان ما تنبل و بی‌حوصله بار بیاید یا نه؟

دشمن که در حال انجام کارهای خود در این زمینه هست!!! ولی افرادی خواسته یا ناخواسته در این حربه دشمن دو برابر دشمن کار می کنند و در آخر می‌آیند و ژست می‌گیرند و خود را جوان‌پرور و جوان دوست اعلام می‌کنند، درحالی که هیچ کاری جز کنسرت‌های مختلف برقرار کردن، نمی‌کنند.

این ادامه تفکرات وحشتناک یک غرب‌زده بی‌بصیرت است که در قبال انقلاب یک سیلی هم نخورده است.

حال یک نظری به عمق برگزاری کنسرت‌ها بیاندازیم، می‌بینیم، برای سرگرم کردن جوانانی که از قبل آماده شده اند و حالا وقت انداختن آنان به داخل دیگ است، گذاشته می شود. ولی برای جوانانی که ساز مخالف آنان را می‌زنند را گرفته و به زندان می‌اندازند -اینها فکر کردند جوانانی که در مکان و فضای درستی ادب شده اند را به زندان بیاندازند آن هم قسمت ارازل و اوباش، به آچار دستی یا توده گوشتی که برای کار کردن فقط می شود از آنان استفاده کرد، تبدیل می‌شود؟ نه! کسی که ادب شده باشد بقیه را هم ادب می‌کند- اینها ادعای اگر در کربلا بودیم در لشگر امام حسین^{علیه السلام}  می‌بودیم را ندارند، این در حالی است که افتخار به ادعا نیست.

اینان همه جا را کربلا و همه وقت را عاشورا می‌دانند و با طرز تفکر (اگر راه تزکیه را رها کنیم، حسین در میانه میدان دست و پا می زند و عبیدالله لنگ لنگان جواز قتل امام امت را از شریح‌ها می گیرد) بزرگ شده اند.

این مسئولین عزیز و افرادی که داخل قلعه های خوکی زندگی می کنند، از یک طرف به دنبال متزلزل و سست کردن ریشه‎های جوانان شیعه که از باقی مانده گِل امامان به وجود آمده‌اند -چه آگاهانه و چه ناآگاهانه- و از طرفی هم به دنبال در نطفه خفه کردن افراد ارزشی می‌باشند، باز هم چه آگاهانه و چه ناآگاهانه...

القصه که به قول آقای عارف: ملت ایران ملتی اصلاح طلب هستند. بنده خدا درست می‌گوید ولی یک چیزی را یادش رفته است که بگوید آن هم؛ ملت ایران خواستار اصلاح مسئولین است. نه چیز دیگری...